Urząd skarbowy w Norwegii kontra polscy marynarze – co mówi prawo?

Polacy pracujący jako marynarze częstą są przekonani, że polskie urzędy skarbowe nie zweryfikują czy osiągają oni dochody z zagranicy czy też nie. To twierdzenie okazuje się jednak wyjątkowo mylne i może skutkować wszczęciem kontroli skarbowej. Jak tego uniknąć? Należy znać podstawowe informacje dotyczące wymiany informacji o podatnikach na terenie Unii Europejskiej. Dziś poruszymy temat wymiany informacji między Polską a Norwegią na przykładzie polskich marynarzy.

Z uwagi na konwencję zawartą między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Norwegii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania poziom wymiany informacji od czasu jej podpisania, tj. od 2009 roku wzrósł do takiego stopnia, aby zarówno polskie, jak i norweskie organy kontroli skarbowej posiadały dane o każdym podatniku. Są to informacje zarówno o tym, czy dana osoba posiada status rezydenta podatkowego, gdzie podejmuje zatrudnienie i na jakich warunkach. Warto więc wiedzieć, że podejmując za granicą zatrudnienie nie unikniemy konieczności rozliczenia się z podatku. Dodatkowo może okazać się, że zeznanie podatkowe będziemy musieli złożyć zarówno w Polsce, jak i w Norwegii.

W praktyce polskich marynarzy pracujących w Norwegii bardzo często informacje o pracy jaką wykonuje marynarz, urzędy uzyskiwały z kraju bandery statku (np. bandera NIS lub innego państwa, na jakim pracował marynarz). W ten sposób procedura wymiany informacji może dostarczyć przykrych konsekwencji skarbowych, w związku z czym warto zgłosić fakt zatrudnienia w norweskim sektorze, zarówno polskim, jak i norweskim organom skarbowym.

Zdarzają się sytuacje, w których polscy marynarze nie mają obowiązku rejestrowania się w norweskim urzędzie skarbowym. Ma to miejsce w sytuacji, kiedy są oni np. zatrudnieni przez polskie przedsiębiorstwa czy stocznie, jadąc np. sezonowo do pracy w Norwegii. Wówczas miejscem opodatkowania uzyskiwanych dochodów pozostaje urząd skarbowy na terenie naszego kraju.