Szanse czy zagrożenia? Zawody regulowane w Unii Europejskiej. Cz. 1

Z chwilą otwarcia granic, zgodnie z zasadami uczestnictwa we Wspólnocie Unijnej powstało wiele problemów natury organizacyjnej. Należało dostosować nie tylko prawo, aby w związku z migracjami ludności europejskiej nikt nie ucierpiał na różnicach w interpretacji ustaw, ale także inne kwestie. Jedną z nich są kwalifikacje zawodowe, umożliwiające wykonywanie zawodów, takich jak: lekarz, prawnik, czy pielęgniarka.

Definicje

Co do zasady, podstawowym założeniem jest uznanie zdobytych za granicą kwalifikacji zawodowych pracownika, posiadającego pełne kwalifikacje do wykonywania danego zawodu w odniesieniu do innego państwa członkowskiego. Z racji tego pracownik ten uznawany jest za wykwalifikowanego pracownika, mogącego wykonywać ten sam zawód w innych krajach Unii Europejskiej.

Więcej na temat Unii Europejskiej przeczytać można w artykule: Konstytucyjne prawo na dwa sposoby. Służby wywiadowcze w USA.

W Polsce, jako państwie należącym do UE uznawanie kwalifikacji zawodowych nabytych w państwach członkowskich Wspólnoty odbywa się na podstawie przepisów wspólnotowych. Wzajemne uznawanie kwalifikacji zawodowych zachodzi w dwóch grupach: zawody regulowane, a także zawody sektorowe. Kwalifikacje sektorowe traktowane są automatycznie. Natomiast do zawodów regulowanych należą np.: pielęgniarka, położna, lekarz, lekarz dentysta, farmaceuta, lekarz weterynarii i architekt.

Problem z zawodami regulowanymi polega na tym, iż z jednej strony istnieje niezliczona lista wymagań, które musi spełnić kandydat na stanowisko przykładowo lekarza, w państwie unijnym. Są to bariery związane z niezbędnymi kwalifikacjami, które osoba musi posiadać w wyniku wieloletniego doświadczenia, w końcu chodzi o życie człowieka. Ale także musi spełnić wszystkie wytyczne, ustalone przez dane państwo, aby otrzymać prawo do pracy w nim. Z drugiej strony, jak pokazują analizy zapotrzebowanie na pracowników z grupy zawodów regulowanych w całej Unii Europejskiej zmusiło Komisję Europejską do złagodzenia zasad, oraz ułatwienia przedstawicielom tych zawodów do bardziej mobilnej współpracy.

Potrzeba specjalistów jest tak duża, iż zdaniem KE złagodzenie restrykcji w dostępie do zawodów regulowanych: „ułatwiłoby mobilność pracowników, pobudziło wzrost gospodarczy i tworzenie miejsc pracy”.